Ин хуб аст, ки тамошои як дики сиёҳ ба хараки духтари малламуй лағжиш мекунад. Вай сазовори як сӯрох бошад, то мардони сиёҳро қонеъ кунад ва кончаҳои часпандаи онҳоро фурӯ барад. Ва ин нақшест, ки ба ӯ маъқул аст. Мехостам бо забони худ аз болои ин сӯрохиҳои тараққикардаи худ гузарам.
Рӯйсафед медонист, ки негр дикки калон дорад, аммо ба ҳар ҳол ӯро даъват кард. Хоҳиши азими ехтан зебогии сафедпӯстро бозмедорад ва ӯ хурӯси сиёҳро бо хушҳолӣ қабул мекунад.