Одам дар ҳақиқат хеле сахт фишорҳои хонуми аст, ва на танҳо дар мақъад, ва дар тамоми сӯрохиҳои дар бадан! Баъзан дар Кайфияти ва мехоҳед, ки ба ехтан дӯстдухтари ман, то сахт, вақте ки он мевазад ақли вай! Ҷолиб он аст, ки пас аз ин гуна савор вай танҳо абрешим мешавад! Танҳо мисли гӯрбача гиря мекунад!
Ҷинси хашмгин ва ҳама истеъмолкунанда дар киштӣ, ҳамааш бо навозишҳои шифоҳӣ оғоз ёфт ва сипас ӯ хурӯси сахти худро ба кискаи танги вай дамид.